De taalstrijd in België woedt gestaag door. Hoewel alle Franstalige ministers in het tweetalige eilandje in Vlaanderen, Brussel, gezworen hebben zowel Frans als Nederlands te spreken is daar in de praktijk nog weinig van terechtgekomen.
Volgens de Franstalige krant La Libre Belgique zijn er maar twee politici die hun mannetje staan in beide talen: premier Charles Michel en vicepremier Didier Reynders. Beide regeringsleden spreken probleemloos Nederlands wanneer ze in de media te zien zijn. Premier Michel heeft in de Nederlandse taal gestudeerd en de vicepremier oefent al jarenlang met zijn Nederlandstalige woordvoerders.
Nederlandse taalcursussen
Over de rest van de Franstalige ministers heeft de krant niet veel positiefs te melden. Stuk voor stuk volgen de ministers peperdure taalcursussen van 2000 tot 4000 euro per week, maar toch beheersen ze de taal nog amper. Minister van Energie, Marie-Christine Marghem, heeft alles mee om snel tweetalig te zijn. Ze woont in een huis met een Limburger en heeft in Leuven gestudeerd. Blijkbaar heeft dat ook niet geholpen om de Nederlandse taal op te krikken. Ze volgt nu privéles op haar kabinet.
Taalstrijd in België
Sinds 1962 ligt er een officiële taalgrans door België die het eentalige Nederlandse gebied in het noorden scheidt van het Franstalige gebied in het zuiden. Van elke vierkante centimeter grond in België ligt vast tot welk taalgebied het behoort. Officieel is de hoofstad Brussel tweetalig, alles wordt aangeduid in zowel het Nederlands als het Frans. Toch wordt er op straat veel Frans gesproken. Een opvallend verschijnsel, want geografisch gezien ligt Brussel in Vlaanderen waar men Nederlands spreekt.
Het kan anders
Niet alleen België kent een taalstrijd. Vandaag de dag strijden Spaanse regio’s, waaronder Catalonië, voor meer bevoegdheid van hun streektalen. Ook in het verleden zijn er tal van conflictsituaties geweest waaronder de strijd tussen het Noors en het Deens en het Corsicaans en het Bretons ten opzichte van de Franse taal. Het kan ook anders. In Luxemburg bijvoorbeeld is geen enkel teken van strijd. Hier leven het Luxemburgs, het Frans en het Duits vreedzaam naast elkaar.
